2108161182 Μαραθωνοδρόμων 16, Κρυονέρι petrocheilosalex@gmail.com

Κυνηγετικός Σκύλος

Κυνηγετικός Σκύλος


O τρόπος μάθησης του κυνηγετικού σκύλου
 
Η διαδικασία μάθησης δεν έχει αλλάξει στον σκύλο εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Είναι η ίδια διαδικασία με την οποία μαθαίνει ο λύκος, το τσακάλι, το ινδικό ή το αφρικανικό αγριόσκυλο. Δεν υπάρχει ανεκπαίδευτος λύκος στην άγρια φύση, διότι το ρόλο του εκπαιδευτή του, του δασκάλου του, τον παίζουν τα μεγαλύτερα, ισχυρότερα και εξυπνότερα ζώα της αγέλης.
Μέσα από τη διαδικασία αυτή μεταβάλλεται το σημερινό κουτάβι στο αυριανό χρήσιμο και έμπειρο μέλος της αγέλης και ίσως στο μελλοντικό της αρχηγό. Δεν υπάρχουν γενετικές διαφορές μεταξύ του σκύλου και του αγριόσκυλου, του τσακαλιού και του λύκου, διότι αυτά τα είδη είναι δυνατόν να ζευγαρωθούν μεταξύ τους, οι δε απόγονοί τους να είναι απόλυτα γόνιμοι.
Το γεγονός ότι ο άνθρωπος προσφέρει τροφή και προστασία στον σκύλο, γίνεται πλήρως κατανοητό από το κουτάβι, διότι στην αγέλη άγριων σκύλων, όλα τα κουτάβια φροντίζονται από όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της αγέλης και ακόμη τους προσφέρεται τροφή από μέρος του περιεχομένου του στομαχιού των κυνηγών τη στιγμή που γυρίζουν από το κυνήγι, και την οποία τροφή κάνουν εμμετό για να τη φάνε τα κουτάβια.
Οι βαθιές φωλιές στο έδαφος εξασφαλίζουν στα ζώα την προστασία από τα καιρικά φαινόμενα και από τους άλλους εχθρούς τους.
Η ελευθερία τους εξασφαλίζεται από το καθαρό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν, το συνεχές παιχνίδι μεταξύ των κουταβιών και των νεαρών ζώων, το οποίο πολλές φορές φτάνει και σε επικίνδυνα σημεία. Επίσης το συνεχές κυνήγι όπως και οι μάχες με οποιεσδήποτε αντίπαλες ομάδες ή μεγαλύτερα αρπακτικά εξασφαλίζουν τη φυσική τους κατάσταση, την εξυπνάδα και την προσαρμοστικότητα. Στην αρχή τα κουτάβια ζουν κοντά στη φωλιά, αλλά γρήγορα ο ζωτικός τους χώρος διευρύνεται και συνεχώς ανακαλύπτουν νέες καταστάσεις και δεδομένα και έτσι γίνονται έξυπνα και βρίσκονται συνέχεια σε μια κατάσταση εγρήγορσης.
Μέσα στο αίμα των κυνοειδών υπάρχει η ανταγωνιστικότητα, η οποία εξασφαλίζει ότι τα ισχυρότερα ζώα βρίσκονται στην κορυφή, στην πυραμίδα της ιεραρχίας και τα ασθενέστερα στη βάση της. Αλλά επειδή η δύναμη της αγέλης και η μελλοντική της επιβίωση είναι τα κουτάβια, τα μεγαλύτερα ζώα της αγέλης τους συμπεριφέρονται με ανεκτικότητα, στοργή, προστασία αλλά και αυστηρότητα η οποία όμως ποτέ δεν φτάνει τη βαρβαρότητα.
Όταν όλα αυτά τα οποία είπαμε θελήσουμε να τα μεταφέρουμε στην επιλογή, φροντίδα και ανατροφή του κυνηγόσκυλου μας, μεταφράζονται ως εξής: εμείς είμαστε εκείνοι οι οποίοι θα εξασφαλίσουμε στο κουτάβι μας και γενικότερα στα σκυλιά μας μια ζεστή και στεγνή για το χειμώνα και δροσερή για το καλοκαίρι φωλιά. Εμείς είμαστε εκείνοι οι οποίοι θα τηρούν αυτή τη φωλιά και τον περιβάλλοντα χώρο καθαρό. Εμείς πρέπει να κοινωνικοποιήσουμε και να εντάξουμε το κυνηγόσκυλό μας σαν μέλος της αγέλης μέσα στην οικογένειά μας. Εμείς πρέπει να εξασφαλίσουμε την άσκηση του σώματος και του πνεύματός του.
Η διαμονή του σκύλου μας σε μια ταράτσα ή σε ένα μπαλκόνι επάνω στο τσιμέντο με ένα υποτυπώδες σκυλόσπιτο και μια ελάχιστη επαφή με τον ιδιοκτήτη του δεν εξασφαλίζει καμία από τις συνθήκες τις οποίες προανέφερα και δημιουργεί κάτι ξένο προς τη φύση. Σε αντίθετη περίπτωση δημιουργείται ένα ανεκπαίδευτο, δυσπροσάρμοστο, αντικοινωνικό και χωρίς καμία εξυπνάδα και ενδιαφέρον, βρώμικο και άρρωστο ζώο τις περισσότερες φορές, το οποίο χρειάζεται τεράστιες προσπάθειες για να επανέλθει στη φυσιολογική του κατάσταση και ιδίως όταν έχει περάσει έτσι τους πρώτους μήνες της ζωής του, που σε αντιστοιχία με τον άνθρωπο είναι αρκετά από τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Ούτε μια μέρα δεν πρέπει να περνάει που το κουτάβι μας να μην έχει επαφή με μας, με καινούριες παραστάσεις με τη φύση και ει δυνατόν με το θήραμα.
Θα επιλέξουμε το κουτάβι μας όχι μόνο από τις καλύτερες γραμμές αίματος, αλλά και από γονείς που έχουν έμπρακτες αποδείξεις της ικανότητάς τους στο βουνό, στο δάσος και στον κάμπο, έχουν αποδείξει ότι μπορούν να εργάζονται πολλές κυνηγετικές ώρες και πολλές κυνηγετικές μέρες σε διαφορετικά εδάφη, ανακαλύπτοντας με τρομακτική ευχέρεια το θήραμα, χρησιμοποιώντας την μύτη τους, το μυαλό τους και την διαίσθησή τους, προσφέροντας στους ευτυχείς ιδιοκτήτες τους, άθληση, θέαμα, ευψυχία, ζωή.
Διαλέγουμε ένα κουτάβι, το οποίο ερωτευόμαστε με τη πρώτη ματιά, δεν πρέπει να έχει ίχνη δειλίας, στα μάτια του πρέπει να καθρεφτίζεται το θάρρος, η εξυπνάδα, η εμπιστοσύνη και η αγάπη για τον ιδιοκτήτη του.
Το σώμα του πρέπει να είναι ρωμαλέο και υγιές, ο τρόπος που φερμάρει το θήραμα από 35 και 40 ημερών, πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να μας εξασφαλίζει το κυνηγετικό του πάθος και την ποιότητα. Όταν θα έρθει σε επαφή με το θήραμα, πρέπει να το αρπάζει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Στην άγρια φύση όταν μια αγέλη αγριόσκυλων κυνηγάει ένα κοπάδι φυτοφάγα, εφαρμόζει την εξής τακτική: πλησιάζει το κοπάδι με τις αντιλόπες π.χ. τόσο ώστε να μην τις τρέψει σε άτακτη φυγή αλλά να τους προκαλέσει κάποια ανησυχία και να τις κάνει να μετατοπιστούν. Το ίδιο πράγμα επαναλαμβάνεται κατά κάποιο τρόπο ώστε να μπει η αγέλη των φυτοφάγων σε μια κίνηση, η οποία αρχίζει με 20 km και σιγά σιγά η ταχύτητα της καταδίωξης αυξάνει μέχρι του σημείου ο αρχηγός της αγέλης να εντοπίσει το ζώο το οποίο θα μπορούσε με το σώμα του να θρέψει τον αριθμό των σκύλων της αγέλης του και το οποίο θα προκαλούσε σε αυτήν τις λιγότερες απώλειες. Τότε συγκεντρώνεται η προσοχή στο συγκεκριμένο ζώο, αυξάνεται η ταχύτητα καταδίωξης στα 55 km την ώρα, το καταδιωκόμενο ζώο δεν μπορεί να αναπτύξει μεγαλύτερη ταχύτητα διότι το πολύωρο κυνήγι το έχει εξασθενήσει. Τα αγριόσκυλα, το προλαβαίνουν, αρπάζονται από πάνω του και το ρίχνουν κάτω με το βάρος τους. Επειδή δεν μπορούν να το σκοτώσουν στιγμιαία αποσπούν από αυτό κομμάτια κρέατος μέχρις ότου αυτό πεθάνει από αιμορραγία.
Εάν κάποιο νεαρό ζώο της αγέλης δεν υπακούσει στον αρχηγό και αποφασίσει να αυξήσει το ρυθμό της καταδίωξης άκαιρα, τότε τα θηράματα θα αναπτύξουν ταχύτητες πολύ μεγάλες και θα αποφύγουν τη σύλληψη, ενώ η αγέλη των αγριόσκυλων θα μείνει χωρίς τροφή.
Και γι αυτό το λόγο γίνεται πλήρως κατανοητό από το νεαρό κυνηγόσκυλο μας ότι πρέπει να συνεργάζεται και να παίρνει εντολές από εμάς που μας θεωρεί αρχηγό της αγέλης για τη στρατηγική η οποία θα ακολουθήσει ώστε να καταβληθεί το θήραμα. Πρέπει όμως αυτές οι οδηγίες και οι διορθώσεις να γίνονται κατά τέτοιον τρόπο και με τέτοια τέχνη ώστε να μην αφαιρούν ούτε μικρό μέρος από την κυνηγετική διάθεση του σκύλου μας. Για να γίνει αυτό κατορθωτό πρέπει ο σκύλος μας να έχει μάθει να μας υπακούει και να σέβεται τις εντολές μας από πολύ πιο πριν από την ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΑΚΟΗ.
 
Θωμάς Πετρόχειλος
 
 
Πώς να αναγνωρίζετε το καλό κυνηγόσκυλο
 
Του Θωμά Πετρόχειλου
 
Ο ΚΑΛΟΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ σκύλος έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, είναι έξυπνος, ισορροπημένος και συνεργάσιμος. Αγαπάει και είναι αφοσιωμένος στο περιβάλλον στο οποίο κυνηγάει, έχει εξαίρετη αντοχή στο πολύωρο κυνήγι και στις διαφορετικές καιρικές συνθήκες (υγρασίας, ξηρασίας). Έχει αίσθηση θηράματος, εξαιρετική όσφρηση και κυρίως κρίση και έτσι ξέρει να συμπεριφέρεται διαφορετικά, όχι μόνο σε κάθε διαφορετικό είδος θηράματος, αλλά και σε κάθε ξεχωριστό άτομο του ιδίου είδους. 
Δεν έχει, δε, άλλα ελαττώματα τα οποία το καθιστούν άχρηστο, π.χ. κροτοφοβία, υπερβολική επιθετικότητα και άλλα. 
Όμως αυτά τα χαρίσματα που προανέφερα δυστυχώς δεν τα έχουν όλοι οι κυνηγετικοί σκύλοι και για να βρούμε ένα άτομο τόσο προικισμένο θα πρέπει να ψάξουμε σε γέννες, των οποίων οι γονείς έχουν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό ανεπτυγμένα. 
Η επιλογή του κουταβιού 
Δεν παίρνουμε κάποιο κουτάβι όταν θα μας τύχει αμφιβόλου ποιότητας, διότι αυτό μας στερεί τη θέση που θα καταλάμβανε ένα πιο προικισμένο ζώο, αλλά εκ των προτέρων προσπαθούμε να αποκρυσταλλώσουμε μια γνώμη για το ποιο από τα γνωστά μας σκυλιά έχει τα χαρακτηριστικά τα οποία θα θέλαμε να δούμε στο κουτάβι μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα κουτάβια τα οποία προέρχονται από εξαιρετικούς γονείς θα γίνουν επίσης μεγάλα κυνηγόσκυλα, αλλά απλώς ότι έχουν αυξημένες πιθανότητες για να συμβεί αυτό. 
Σε όσο μεγαλύτερη ηλικία κρίνουμε τα κουτάβια, τόσο πολλαπλασιάζονται και οι πιθανότητες η επιλογή μας να είναι η σωστή. 
Κατ' αρχήν θα επιλέξουμε ένα κουτάβι το οποίο δείχνει και είναι υγιές και ρωμαλέο, πρόσχαρο, κοινωνικό, άφοβο στους ανθρώπους και στους θορύβους και αν είναι δυνατόν κυρίαρχο προς τα αδέλφια του και όχι υποτελές. Τα κυνηγετικά του ένστικτα πρέπει να εκδηλώνονται πολύ πρόωρα και να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον προς το θήραμα, ακόμα και στην ηλικία των 40 και 50 ημερών. 
Η ποιότητα της φέρμας του και ο τρόπος με τον οποίο πιάνει το θήραμα φανερώνει την αξία του ακόμα και από αυτές τις ηλικίες. 
Δεν ισχυρίζομαι ότι ένα σκυλάκι το οποίο δεν έχει εκδηλωμένη φέρ­μα και δεν επιτίθεται στο θήραμα από αυτές τις ηλικίες, δεν μπορεί αργότερα να αλλάξει συμπεριφορά και να γίνει ένα εξαιρετικό ζώο. Αλλά προσωπικά προτιμώ τα πολύ πρόωρα άτομα, τα οποία φωνάζουν από μακριά ««εγώ είμαι το ταλέντο, εγώ είμαι ο κυνηγός. Δοκίμασέ με και δεν θα χάσεις». 
Τεστ αξιολόγησης 
Η μέθοδος της σύγκρισης των κουταβιών σε όμοιες συνθήκες είναι η πιο ασφαλής. Βγάζουμε τα κουτάβια μας στην ύπαιθρο από ηλικία 3 μηνών, τους παρουσιάζουμε ένα θήραμα και κρίνουμε τις αντιδράσεις τους, βλέπουμε το θάρρος με το οποίο αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες του εδάφους και της βλάστησης με κίνητρο το θήραμα, βλέπουμε την ευχέρεια της μύτης τους και το άφοβο του χαρακτήρα τους. 
Τα τεστ αυτά συνεχίζονται κάθε δεύτερη ή τρίτη μέρα και σε όσο μεγαλύτερη ηλικία μπορούμε να τα δούμε, διότι κατ' αυτόν τον τρόπο πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να διαλέξουμε το σωστό κουτάβι. 
Προσωπικά δεν ρισκάρω τίποτα. 
Όταν έχω μία γέννα στην οποία υποπτεύομαι ότι υπάρχει ο επόμενος πρωταθλητής, δίνω σε όλα τα κουτάβια τις ίδιες ευκαιρίες και τα συγκρίνω μεταξύ τους σε όλα τα τερέν και σε όλα τα θηράματα, πριν καταλήξω στο τελικό συμπέρασμα, διότι για μένα δεν είναι μόνο το επόμενο κυνηγόσκυλό μου με το οποίο θα περάσω τα επόμενα χρόνια της κυνηγετικής μου ζωής, αλλά και ο μελλοντικός γεννήτορας που θα γεννήσει τις μελλοντικές μου ελπίδες.
 
Πώς να αναγνωρίζετε το καλό κυνηγόσκυλο: Του Θωμά Πετρόχειλου
 
Ο ΚΑΛΟΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ σκύλος έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, είναι έξυπνος, ισορροπημένος και συνεργάσιμος. Αγαπάει και είναι αφοσιωμένος στο περιβάλλον στο οποίο κυνηγάει, έχει εξαίρετη αντοχή στο πολύωρο κυνήγι και στις διαφορετικές καιρικές συνθήκες (υγρασίας, ξηρασίας). Έχει αίσθηση θηράματος, εξαιρετική όσφρηση και κυρίως κρίση και έτσι ξέρει να συμπεριφέρεται διαφορετικά, όχι μόνο σε κάθε διαφορετικό είδος θηράματος, αλλά και σε κάθε ξεχωριστό άτομο του ιδίου είδους. 
Δεν έχει, δε, άλλα ελαττώματα τα οποία το καθιστούν άχρηστο, π.χ. κροτοφοβία, υπερβολική επιθετικότητα και άλλα. 
Όμως αυτά τα χαρίσματα που προανέφερα δυστυχώς δεν τα έχουν όλοι οι κυνηγετικοί σκύλοι και για να βρούμε ένα άτομο τόσο προικισμένο θα πρέπει να ψάξουμε σε γέννες, των οποίων οι γονείς έχουν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό ανεπτυγμένα. 
Η επιλογή του κουταβιού 
Δεν παίρνουμε κάποιο κουτάβι όταν θα μας τύχει αμφιβόλου ποιότητας, διότι αυτό μας στερεί τη θέση που θα καταλάμβανε ένα πιο προικισμένο ζώο, αλλά εκ των προτέρων προσπαθούμε να αποκρυσταλλώσουμε μια γνώμη για το ποιο από τα γνωστά μας σκυλιά έχει τα χαρακτηριστικά τα οποία θα θέλαμε να δούμε στο κουτάβι μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα κουτάβια τα οποία προέρχονται από εξαιρετικούς γονείς θα γίνουν επίσης μεγάλα κυνηγόσκυλα, αλλά απλώς ότι έχουν αυξημένες πιθανότητες για να συμβεί αυτό. 
Σε όσο μεγαλύτερη ηλικία κρίνουμε τα κουτάβια, τόσο πολλαπλασιάζονται και οι πιθανότητες η επιλογή μας να είναι η σωστή. 
Κατ' αρχήν θα επιλέξουμε ένα κουτάβι το οποίο δείχνει και είναι υγιές και ρωμαλέο, πρόσχαρο, κοινωνικό, άφοβο στους ανθρώπους και στους θορύβους και αν είναι δυνατόν κυρίαρχο προς τα αδέλφια του και όχι υποτελές. Τα κυνηγετικά του ένστικτα πρέπει να εκδηλώνονται πολύ πρόωρα και να δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον προς το θήραμα, ακόμα και στην ηλικία των 40 και 50 ημερών. 
Η ποιότητα της φέρμας του και ο τρόπος με τον οποίο πιάνει το θήραμα φανερώνει την αξία του ακόμα και από αυτές τις ηλικίες. 
Δεν ισχυρίζομαι ότι ένα σκυλάκι το οποίο δεν έχει εκδηλωμένη φέρ­μα και δεν επιτίθεται στο θήραμα από αυτές τις ηλικίες, δεν μπορεί αργότερα να αλλάξει συμπεριφορά και να γίνει ένα εξαιρετικό ζώο. Αλλά προσωπικά προτιμώ τα πολύ πρόωρα άτομα, τα οποία φωνάζουν από μακριά ««εγώ είμαι το ταλέντο, εγώ είμαι ο κυνηγός. Δοκίμασέ με και δεν θα χάσεις». 
Τεστ αξιολόγησης 
Η μέθοδος της σύγκρισης των κουταβιών σε όμοιες συνθήκες είναι η πιο ασφαλής. Βγάζουμε τα κουτάβια μας στην ύπαιθρο από ηλικία 3 μηνών, τους παρουσιάζουμε ένα θήραμα και κρίνουμε τις αντιδράσεις τους, βλέπουμε το θάρρος με το οποίο αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες του εδάφους και της βλάστησης με κίνητρο το θήραμα, βλέπουμε την ευχέρεια της μύτης τους και το άφοβο του χαρακτήρα τους. 
Τα τεστ αυτά συνεχίζονται κάθε δεύτερη ή τρίτη μέρα και σε όσο μεγαλύτερη ηλικία μπορούμε να τα δούμε, διότι κατ' αυτόν τον τρόπο πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να διαλέξουμε το σωστό κουτάβι. 
Προσωπικά δεν ρισκάρω τίποτα. 
Όταν έχω μία γέννα στην οποία υποπτεύομαι ότι υπάρχει ο επόμενος πρωταθλητής, δίνω σε όλα τα κουτάβια τις ίδιες ευκαιρίες και τα συγκρίνω μεταξύ τους σε όλα τα τερέν και σε όλα τα θηράματα, πριν καταλήξω στο τελικό συμπέρασμα, διότι για μένα δεν είναι μόνο το επόμενο κυνηγόσκυλό μου με το οποίο θα περάσω τα επόμενα χρόνια της κυνηγετικής μου ζωής, αλλά και ο μελλοντικός γεννήτορας που θα γεννήσει τις μελλοντικές μου ελπίδες.
Πίσω